Ένα πολύπλοκο πρόβλημα με ιδιαίτερα δύσκολη απάντηση
Με αφορμή την ομόφωνη απόφαση του Δ. Συμβουλίου του Δήμου (που πάρθηκε σε μια συνεδρίαση όπου το Χαλάνδρι Ενάντια δεν συμμετείχε), και την ανακοίνωση της Κίνησης Αναπήρων Μηδενική Ανοχή που την καταγγέλλει, αναπτύχθηκε ένας ιδιαίτερα πλούσιος προβληματισμός γύρω από το θέμα στην ομάδα μας, που κατέληξε κατ’ αρχήν στην Ανακοίνωση της 4/2, που καταγγέλλει την απόφαση αυτή του Δ. Συμβουλίου.
Ωστόσο ο προβληματισμός συνέχισε να υπάρχει από διάφορους συντρόφους και είναι ένα θέμα που με απασχόλησε και μένα ιδιαίτερα, λόγω της πολύχρονης εμπλοκής μου με την Α΄Βάθμια Εκπαίδευση, και της εμπειρίας μου με κάποια νήπια με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες όχι ιδιαίτερα βαριάς μορφής.
Αφού λοιπόν έψαξα στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και συζήτησα με πολλούς εκπαιδευτικούς Ειδικής αλλά και Γενικής Αγωγής με εμπειρία συνεκπαίδευσης στο Γενικό Σχολείο, κατέληξα στην εκτίμηση ότι η ανακοίνωση της δημοτικής μας κίνησης εξέφραζε μια ιδιαίτερα απόλυτη άποψη γύρω από το πρόβλημα.
Οι λόγοι που με οδήγησαν σ’ αυτήν την άποψη που θα καταθέσω παρακάτω, που χαρακτηρίζεται από αμφιθυμία είναι οι ακόλουθοι:
- Η συμπερίληψη, φαίνεται να χρησιμοποιείται, με παγκόσμια πρωτοπορία την Αμερική και τη Μεγ. Βρετανία, σαν πρόφαση για να οδηγηθούμε σε μια δημόσια εκπαίδευση που δεν θα προσφέρει απολύτως καμία δυνατότητα για εκπαίδευση στα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Δεν μπορώ να εξηγήσω με άλλον τρόπο, την άποψη ότι δεν χρειάζονται καν οι εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής, αρκούν οι εκπαιδευτικοί Γενικής Αγωγής με αλλαγή νοοτροπίας. Ούτε την άποψη ότι δεν χρειάζονται επί πλέον οικονομικοί πόροι. Νομίζω ότι είναι προφανές ότι σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης συρρίκνωσης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, η συμπερίληψη είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πραγματοποιηθεί και να μην μείνει γράμμα κενό περιεχομένου.
- Ακόμα και αν τα Γενικά Σχολεία λειτουργούν άψογα σαν σχολεία συνεκπαίδευσης με όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, και τα απαραίτητα μέσα, αλλά και με εκπαιδευτικούς με ικανοποιητική συνεργασία μεταξύ τους , ακόμα και τότε δεν είμαι απόλυτη πλέον ότι τα Ειδικά Σχολεία δεν εξακολουθούν να είναι απαραίτητα για κάποιες πολύ βαριές περιπτώσεις. Πολλοί εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής θεωρούν ότι είναι απολύτως απαραίτητα και στην Α΄βάθμια Εκπαίδευση, ενώ κάποιοι άλλοι τα θεωρούν απαραίτητα τουλάχιστον στην Β΄βάθμια Εκπαίδευση. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι τα ειδικά σχολεία πρέπει να βρίσκονται μαζί με τα Γενικά, σε κοινό αύλειο χώρο. Παρόλο που αυτή η τελευταία άποψη με προβληματίζει ιδιαίτερα ότι μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο στιγματισμό των παιδιών που αδυνατούν να παρακολουθήσουν το Γενικό Σχολείο, παρατηρώ ότι όλοι οι Ειδικοί Εκπαιδευτικοί που είναι υπέρ μιας αυξημένης προσπάθειας συνεκπαίδευσης των παιδιών με Ειδικές Ανάγκες, ταυτόχρονα θεωρούν με τον Α΄ή Β΄τρόπο απαραίτητα και τα ειδικά σχολεία.
- Ταυτόχρονα σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης συρρίκνωσης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, τα ειδικά Σχολεία, αν δεν μπορούν να καταργηθούν, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν σαν γκέτο ή σαν άσυλα ανιάτων, ενώ η συνεκπαίδευση που κανονικά θα πρέπει να απευθύνεται στον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό μαθητών με Ειδικές Ανάγκες, θα ελαχιστοποιείται και οι Δημοτικές και Κρατικές αρχές θα πανηγυρίζουν για όσα προσφέρουν σε όσους έχουν ανάγκη. Και στη συνέχεια θα είναι πολύ ευκολότερο τα Ειδικά Σχολεία να μετατραπούν σε ΜΚΟ και στη συνέχεια να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως, επιστρέφοντας στο προ του 1981 καθεστώς. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο όταν στην απόφαση της Περιφέρειας για ίδρυση Ειδικού Σχολείου στην περιοχή αναφέρεται σαν σκοπός η ‘αποσυμφόρηση’ !! των Γενικών Σχολείων. Το οποίο προφανώς μεταφράζεται στο ‘να στοιβάξω κάθε παιδί που έχει οποιαδήποτε μικρή δυσκολία στο Ειδικό Σχολείο και να πανηγυρίζω για το ψηλό επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης στην περιοχή’.
- Το κίνημα των Εκπαιδευτικών και τα συνδικαλιστικά τους όργανα, θεωρούν απαραίτητη την αύξηση των Ειδικών Εκπαιδευτικών στα Γενικά Σχολεία και την ταυτόχρονη λειτουργία Ειδικών Σχολείων αλλά και ίδρυση νέων, για να καλύπτονται όλες οι ανάγκες.
Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω, καταλήγω ότι λογικά ή θα έπρεπε να στηρίξουμε και εμείς την ίδρυση Ειδικού Σχολείου στο Χαλάνδρι, αφού πρώτα ελέγξουμε την κάλυψη όλων των αναγκών, όχι μόνο του Δήμου μας αλλά και της ευρύτερης περιοχής, από τα ήδη υπάρχοντα, ή ακόμα καλύτερα να εκφράσουμε τις αμφιβολίες μας για την ίδρυσή του.
Νατάσα Αγγελοπούλου