ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΑΠΙΕΡΗΣ
ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2019
Μια διοίκηση που έλεγε πως θα τα αλλάξει όλα
και τελικά «άλλαξε» μόνο τον εαυτό της.
Η διοίκηση Ρούσσου με την εκλογή της ευαγγελιζόταν μεγάλους στόχους:
Τον πολλαπλασιασμό των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου.
Τον περιορισμό των εμπορικών χρήσεων και της εστίασης στο Κέντρο της πόλης και την απόδοση του στους πολίτες.
Την άμεση συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων («η πόλη στους πολίτες»).
Την κατάργηση της δημοτικής επιχείρησης «ΦΛΥΑ ΑΕ».
Τη σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν.
Τι από όλα αυτά έγιναν;
Αν και παραχωρήθηκε στον Δήμο ο ελεύθερος χώρος του Νομισματο-κοπείου, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα καμία διαδικασία για να αποδοθεί στους πολίτες. Κατά τα άλλα ελάχιστα έχουν γίνει.
Οι εμπορικές χρήσεις και τα καταστήματα εστίασης στο κέντρο διατηρούνται όπως και η λειτουργία του σαν υπερτοπικό κέντρο.
Έγινε μόνο σε μια γειτονιά συνέλευση για τον συμμετοχικό προϋπολογισμό και οι αποφάσεις της (διαμόρφωση παραρεμάτιας στον Συνοικισμό), έχουν μείνει κενό γράμμα. Λαϊκές Συνελεύσεις δεν λειτούργησαν.
- Όχι μόνο δεν κατάργησε η διοίκηση Ρούσσου την επιχείρηση «ΦΛΥΑ ΑΕ», αλλά συνέχισε τη λειτουργία της σαν εταιρείας εκμετάλλευσης ακινήτων του Δήμου χωρίς δημόσιο έλεγχο και ουσιαστικό έλεγχο από το Δημοτικό Συμβούλιο. Συνεχίστηκε η καταβολή υπέρογκων κονδυλίων για έξοδα διοίκησης (αμοιβές μελών του ΔΣ της ΦΛΥΑ ΑΕ).
- Συντελέστηκε πλήρης σύμπλευση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και με τις μνημονιακές της πολιτικές.
Το μόνο που απόμεινε σ’ αυτήν την διοίκηση είναι να παρουσιάζει τα αυτονότητα σαν «νοικοκύρεμα» και να συγκρίνει τον εαυτό της με τις τραγικές διοικήσεις της προηγούμενης δεκαετίας.
Πέντε χρόνια πέρασαν από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Οι εκλογές εκείνες περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν είχαν πάρει έναν ανοικτά πολιτικό χαρακτήρα γιατί συνδέονταν άμεσα με την προσδοκία της «πολιτικής ανατροπής» που θα έφερνε η πτώση της μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά και η άνοδος του «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαια καλά αντιληπτό ότι μια μεγάλη θετική πολιτική αλλαγή θα είχε και σοβαρές θετικές επιπτώσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση άρα και στο Χαλάνδρι. Η πορεία της «Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» που πραγματικά είχε αγωνιστεί για να δοθούν σωστές λύσεις στα δημοτικά προβλήματα και για να «περάσει ο Δήμος στους πολίτες», συνδέθηκε αντικειμενικά και (κακώς) υποκειμενικά με την προσμονή αυτής της κεντρικής πολιτικής αλλαγής. Όταν όμως και μάλιστα σύντομα αυτή η τελευταία χρεοκόπησε, η ήδη νικήτρια δημοτική παράταξη ήταν τελείως απροετοίμαστη από κάθε άποψη, ηθική, υλική και οργανωτική να πάει ενάντια στο ρεύμα της πολιτικής – κοινωνικής συνθηκολόγησης και υποταγής. Αυτό το γεγονός αφορά ολόκληρη την παράταξη αλλά κατ΄εξοχήν την ηγεσία της. Ήδη από τα τέλη του 2014 ο ηγετικός πυρήνας της δημοτικής αρχής άρχισε να εγκαταλείπει τις αρχές της παράταξης. Μετά την υποδουλωτική συμφωνία του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015, που ακολούθησε το δημοψήφισμα, και στις δοσμένες περιστάσεις, η ηγεσία αυτή συνειδητά απεμπόλησε τις αρχές της παράταξης και συνθηκολόγησε. Η προσμονή της κυβέρνησης της «πολιτικής ανατροπής» κατέληξε στην βαθιά απογοήτευση για την άνευ όρων παράδοση στην κυρίαρχη πολιτική που ήταν συνέχιση της μνημονιακής διακυβέρνησης με ακόμη χειρότερους όρους. Από τότε και μέχρι σήμερα αυτή η διακυβέρνηση - το ανώτατο στάδιο της μνημονιακής πολιτικής - έριξε την βαριά σκιά της και στην τοπική αυτοδιοίκηση: Πιο ασφυκτικός έλεγχος των δήμων από την κεντρική εξουσία, πιο μεγάλη εξάρτηση από την πολιτική που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), δραστική περικοπή της οικονομικής υποστήριξης με άμεσες συνέπειες στην κατάσταση των σχολείων και στην παροχή υπηρεσιών υγείας, εργασιακές σχέσεις που είναι προσωρινές, εκβιαστικές και αντεργατικές, διατήρηση και ένταση των φαινομένων φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι πλειστηριασμοί και οι επικείμενες εξώσεις, η επιβολή των επιλογών του μεγάλου κεφαλαίου για την «ανάπτυξη» σε βάρος του περιβάλλοντος, του ορθολογικού πολεοδομικού σχεδιασμού και λειτουργιών στους δήμους, η κατ΄ ευφημισμόν πολιτική προστασία, δηλαδή η εγκληματική υπονόμευση της δυνατότητας πραγματικής πολιτικής προστασίας (της οποίας τα αποτελέσματα στη Μάντρα και στο Μάτι είναι μόνο δύο κορυφαίες και τραγικές εκδηλώσεις), το ξεπούλημα δημοτικής περιουσίας στους δανειστές μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, η κυριαρχία της λογικής του κέρδους, ο παρασιτισμός του οποίου η πιο χαρακτηριστική πρόσφατη εκδήλωση είναι η μεταφορά του τζόγου από την Πάρνηθα κοντά στα σπίτια μας, αυτή είναι η μεγάλη σκιά.
Η διοικούσα δημοτική παράταξη με επικεφαλής τον σημερινό δήμαρχο Σ. Ρούσσο δεν αντιπολέμησε την μνημονιακή πολιτική. Αντίθετα συμβιβάστηκε μαζί της, υποτάχθηκε σ’ αυτήν («αυτά είναι τα όρια του Καλλικράτη!») και σε πολλούς τομείς την εφάρμοσε. Ακόμη την δικαιολόγησε σαν «αναγκαίο συμβιβασμό» και με την λογική του «μικρότερου κακού». Και όχι μόνον έκανε αυτό αλλά υπεράσπισε στο κατά δύναμιν και τον κύριο πολιτικό της φορέα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, αντιτασσόμενη σε κάθε ανοικτή καταδίκη της μνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι σε ορισμένες εξώφθαλμες και πλατειά καταδικαστέες πολιτικές πράξεις και αποφάσεις, όπως συνέβη με τους πλειστηριασμούς και πρόσφατα με το πέρασμα εκτάσεων του Δήμου στο ΤΑΙΠΕΔ και την μεταφορά του καζίνου της Πάρνηθας, όπου έκρινε πως δεν γινόταν αλλιώς, αντιτάχθηκε, στα λόγια. Όμως στο κυριότερο, δηλαδή στην εναντίωση στην πράξη, στην δράση, υστέρησε πολύ ή και δεν έκανε τίποτα. Και πάλι προσπάθησε να αφήσει στο απυρόβλητο την κυβέρνηση, όπως στην περίπτωση των πλειστηριασμών όπου τάχθηκε κατά και καταδίκασε τις αστυνομικές επιθέσεις, αλλά προσπάθησε να αποσοβήσει την έκδοση ψηφίσματος που έριχνε σωστά την πολιτική ευθύνη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Για την στάση της αυτή η διοικούσα υπό τον Σ. Ρούσσο δημοτική παράταξη ανταμείφθηκε από την κυβέρνηση. Οι παραχωρήσεις εδώ και όχι πολύ καιρό στον Δήμο, εκτάσεων και χώρων που αυτός διεκδικούσε από παλιά (Νομισματοκοπείο, διατηρητέο Ζερβού (Σαπωνοποιία)) είναι μια τέτοια αμοιβή που η σημερινή διοίκηση μπορεί να εμφανίσει σαν «επιτυχία» της.
Όλα αυτά εκφράζουν το γεγονός πως παρόλο που η «Αντίσταση με τους Πολίτες» είχε σαν μια αρχή της την ανεξαρτησία από πολιτικά κόμματα και κυβερνητικούς μηχανισμούς, αυτό που εφάρμοσε σαν διοικούσα παράταξη ήταν η εξάρτηση όχι απλά από κόμματα αλλά από το κυβερνητικό κόμμα και μια κυβέρνηση που εδώ και τέσσερα χρόνια ακολουθεί μια αντιλαϊκή και ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών πολιτική.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ήταν «φυσικό» αυτή η διοίκηση του Δήμου να μην επιδιώξει αλλά αντίθετα να θέλει να αποφύγει την προσφυγή στην πλατιά δημοκρατία και ακόμη περισσότερο στην από τα κάτω κινητοποίηση του κόσμου για τα προβλήματά του. Γι’ αυτό και δεν εφάρμοσε αλλά ούτε έστω αποπειράθηκε να εφαρμόσει τον θεσμό των Λαϊκών Συνελεύσεων που επαγγελλόταν η παράταξη προεκλογικά. Όμως, η διοίκηση Ρούσσου δεν βαρύνεται μόνο με την αποφυγή ενθάρρυνσης μορφών άμεσης δημοκρατίας. Βαρύνεται και με πολλά και επαναλαμβανόμενα κρούσματα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς απέναντι στους εργαζόμενους στον Δήμο, προς συλλογικούς φορείς, προς μέλη άλλων παρατάξεων μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο ή και μελών της ίδιας της διοικούσας δημοτικής παράταξης πριν και μετά την αποχώρησή τους από αυτήν. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο δήμαρχος έχει προσβάλει, στοχοποιήσει ή/και απειλήσει μεμονωμένους εργαζόμενους, τα συλλογικά τους όργανα, είτε δημοτικούς συμβούλους ή επικεφαλής παρατάξεων. Άλλωστε είναι μάλλον ο μόνος δήμαρχος στην Ελλάδα με ψήφισμα καταδίκης από το Δημοτικό Συμβούλιο για τέτοια πρακτική και συμπεριφορά. Είναι μάλλον και ο μοναδικός που επιχείρησε να παρεμποδίσει γενική συνέλευση εργαζομένων του Δήμου. Η πιο πρόσφατη εκδήλωση μη τήρησης της δημοκρατίας και μάλιστα εξευτελισμού των δημοκρατικών διαδικασιών, ήρθε μόλις λίγο καιρό πριν με την «απολογιστική» δημόσια συνεδρίαση του ΔΣ. Ο απολογισμός δεν κοινοποιήθηκε - όπως επιβάλλεται - 5 μέρες πριν από την ημέρα της συνεδρίασης, για την ακρίβεια δεν κοινοποιήθηκε καθόλου. Φτιάχτηκε ένα πρόγραμμα εκδήλωσης που πρακτικά δεν έδινε την δυνατότητα της παρέμβασης από τις άλλες παρατάξεις και - χωρίς να υπάρχει απαρτία - συνεχίστηκε σαν φιέστα του δήμαρχου και των συν αυτώ με πολύ λίγο κόσμο στην θέση του θεατή και χειροκροτητή.
Σε συνέπεια με αυτήν την κατεύθυνση ήταν και η επιβολή ανάλογων εργασιακών σχέσεων μέσα στον Δήμο και τις δημοτικές επιχειρήσεις με αιχμή τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Στο σύνολό τους οι εργασιακές σχέσεις χαρακτηρίζονται από τον βραχύβιο ορίζοντα με την απειλή της μη ανανέωσης των συμβάσεων. Στην καθαριότητα η διοίκηση έχει επιβάλλει υπερεντατική και υπερωριακή δουλειά, παραβίαση των κανονισμών ασφάλειας και υγειινής και εργοδοτική τρομοκρατία με την απειλή της μη ανανέωσης ή και της απόλυσης. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η αύξηση τα τελευταία χρόνια των ατυχημάτων που συμβαίνουν στην καθαριότητα, με τελευταίο την παράσυρση και τραυματισμό εργαζόμενης τον Δεκέμβρη του 2018, περιστατικό με αφορμή το οποίο ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου κατάγγειλε την «εγκληματική αδιαφορία» της κυβέρνησης, των υπουργείων αλλά και της δημοτικής αρχής.
Στον τομέα της ανάθεσης έργων η διοίκηση Ρούσσου προσφεύγει στην εκχώρηση εργασιών του Δήμου σε ιδιώτες χωρίς αυτό πάντα να χρειάζεται. Στην ανάθεση έργων την πολιτική του Δήμου χαρακτηρίζει γενικά η αδιαφάνεια και κατά κανόνα ,εκεί που επιτρέπεται, οι απευθείας αναθέσεις. Το όργανο για την λειτουργία αυτή αποτελεί η ανώνυμη εταιρεία του Δήμου «ΦΛΥΑ ΑΕ» μέσα από την οποία περνάνε αυτές οι διαδικασίες. Η κατάργηση της «ΦΛΥΑ ΑΕ» ήταν άλλη μια χαρακτηριστική επαγγελία και προεκλογική δέσμευση της παλιάς παράταξης που δεν τηρήθηκε. Η διατήρησή της μάλιστα για μια αρχική περίοδο δικαιολογήθηκε με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας για τις πράξεις προηγούμενων διοικήσεων.
Στον τομέα της παιδείας η στάση του Δήμου χαρακτηρίστηκε από την αδράνεια απέναντι στην συστηματική πολιτική της εγκατάλειψης από το κράτος και των συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων που οδηγεί εκτός των άλλων και σε απαξίωση σχολικών υποδομών. Ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελεί κρίσιμο δείκτη: τη στιγμή που ένα ολόκληρο ΕΠΑΛ χάνεται για την πόλη και ενώ η Ένωση Γονέων διαμαρτύρεται και το αναδεικνύει, ο δήμαρχος την καταγγέλλει για «τοπικιστικό παραλήρημα».
Στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, η διοικούσα παράταξη έχει οικειοποιηθεί τις σημαντικές πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως το «Μαζί να τα φάμε» και το ιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης, εκδιώκοντας ή περιθωριοποιώντας κόσμο και μετατρέποντάς τες σε κρατικές ή ημικρατικές δομές υπό τον έλεγχό της, εκθέτοντάς τες έτσι στη δυνατότητα πλήρους διάλυσης, όταν θεωρηθεί είτε από την σημερινή είτε από μια μελλοντική διοίκηση του Δήμου ότι δεν εξυπηρετούν πια κάποιου είδους σκοπιμότητα.
Ο πολιτικαντισμός είναι άλλο ένα στοιχείο που ανάδειξε η πενταετία που πέρασε και που οι εκδηλώσεις του πυκνώνουν ολοένα όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Αυτός εκδηλώνεται με χωρίς αρχές συναλλαγές, προσέλκυση στελεχών από άλλες παρατάξεις, ακόμη και από τη Δεξιά, με διάφορους τρόπους, με δέλεαρ είτε με πιέσεις, συνεργασία με παλιά «τζάκια» κοκ, και με βασικό στοιχείο την στήριξη του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Για την διοικούσα δημοτική παράταξη δεν έχει πια σημασία αν πολιτεύεται όπως όλοι οι προκάτοχοί της. Το μόνο που την απασχολεί είναι το αν θα συνεχίσει να ασκεί εξουσία. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο συνοχής της αλλά και το πιο ελκτικό επιχείρημα για πιθανές διευρύνσεις και μεταγραφές προθύμων από διάφορες πλευρές.
Το νέο λάβαρο της παράταξης που διοικεί τον Δήμο είναι από καιρό το «δεν υπάρχει εναλλακτική». Αυτό κραδαίνει απέναντι σε όσους διατηρούν ακόμη κάποιες επιφυλάξεις στο εσωτερικό της, αυτό χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα για την παραπέρα πρόσδεσή της στο κυβερνητικό άρμα, τις επιλογές και την τύχη του. Οι θεμελιώδεις αρχές που συγκρότησαν σε μια πορεία 30 χρόνων το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα αντίστασης στην πόλη, η ανεξαρτησία, οργανική, οικονομική και πολιτική από τον κρατικό μηχανισμό, τις κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα, η αντίσταση στις πολιτικές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, η διαρκής εμπλοκή και αναφορά στα κινήματα, έχουν πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων.
Η πρότασή μας για τα προβλήματα του Δήμου
Η συμμετοχή μας στις εκλογές γίνεται με σκοπό να αξιοποιήσουμε μια παραπάνω δυνατότητα να προβάλουμε την αντίληψη και τις απόψεις μας, να κάνουμε κριτική και αυτοκριτική και να γίνουμε το μάτι και το αυτί των συμπολιτών μας στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η παρέμβασή μας σ’ αυτό θα είναι υποβοηθητική της δράσης μας και θα αντιπαλεύει τις κυρίαρχες αντιλήψεις και πρακτικές, αλλά και την συνολική αντιδραστική μνημονιακή πολιτική που για καιρό ακόμη θα επικρατεί και θα επιβάλλεται και στους δήμους.
Οι παρακάτω θέσεις αποτελούν τους άξονες της δράσης μας. Γνωρίζουμε βέβαια ότι ορισμένα πράγματα θα είναι προϊόν μεγάλης προσπάθειας, δικής μας και από την πλευρά των πολιτών, για να κατακτηθούν.
-Ανάδειξη αντιπροσώπων στο ΔΣ. Οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης θα λογοδοτούν άμεσα στην Γενική Συνέλευσή της και στο ΔΣ θα εκφράζουν τις θέσεις της. Θα ανακαλούνται από αυτήν. Θα υπάρχει εναλλαγή των εκπροσώπων στο ΔΣ με συχνότητα που θα καθορίζεται λαμβάνοντας υπ’ όψη και τις ανάγκες της εκεί παρέμβασης και δουλειάς.
-Δημοκρατία στον Δήμο. Το σώμα των δημοτών θα πρέπει να γίνει η πηγή της δημοτικής εξουσίας. Θα υποστηρίξουμε την αναγκαιότητα των Λαϊκών Συνελεύσεων, όχι μόνον με συμβουλευτικό αλλά και με αποφασιστικό χαρακτήρα. Οι Λαϊκές Συνελεύσεις θα είναι τα σώματα για την κατάρτιση λαϊκού συμμετοχικού προϋπολογισμού με δεσμευτικό για το ΔΣ χαρακτήρα. Οι συνελεύσεις θα εκλέγουν – ορίζουν επιτροπές για τα τοπικά προβλήματα. Για σοβαρά και άμεσα προβλήματα θα εκλέγουν Επιτροπές Αγώνα. Οι τοπικές συνελεύσεις θα πρέπει να προετοιμάζονται και για την αντιμετώπιση φασιστικών πράξεων και εκδηλώσεων. Θα υποστηρίξουμε την δυνατότητα προκήρυξης δημοψηφισμάτων και με την συλλογή υπογραφών και την θεσμοθέτηση αλλά και την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, με αποφασιστικό χαρακτήρα, για σοβαρά προβλήματα της πόλης περιλαμβανομένων και αυτών που έχουν οικονομική σημασία, κόντρα στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο που τα περιορίζει σε «συμβουλευτικό»- διακοσμητικό χαρακτήρα.
Θεωρούμε ότι οι αποφάσεις που επιδρούν ευρύτερα στην πόλη οφείλουν να λαμβάνονται έπειτα από διάλογο με τους πολίτες και τους συλλογικούς φορείς. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλλει η ενεργοποίηση της Επιτροπής Διαβούλευσης, η οποία δεν λειτούργησε κατά την περίοδο 2014-2019 και πιο πριν είχε διακοσμητικό ρόλο.
- Κινητοποίηση για τα προβλήματα. Αναγκαία προϋπόθεση για επιτυχή λύση των προβλημάτων είναι ο αγώνας, η κινητοποίηση όλων όσων τους αφορούν. Η άμεση δημοκρατία θα είναι ένα μέσο για αυτήν την κινητοποίηση. Η δημοτική παράταξη θα ενημερώνει, θα προτείνει, θα συμμετέχει και πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις, αλλά δεν μπορεί με κανένα τρόπο να υποκαθιστά το σώμα των δημοτών – κατοίκων ή εκείνη την ομάδα τους που άμεσα αφορά ένα πρόβλημα.
- Εργασιακά δικαιώματα. Απευθυνόμαστε σε όλους όσους θέλουν να αντισταθούν στη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική και κατ’ εξοχήν στον κόσμο της εργασίας και στην μεγάλη μάζα της νεολαίας που καταδικάζεται στην ανεργία πριν καν δουλέψει. Στον ιδιωτικό τομέα ο Δήμος θα πρέπει ενεργά να στηρίζει κινητοποιήσεις και απεργίες και όχι να λειτουργεί μεροληπτικά υπέρ των εργοδοτών. Στις δικές του υπηρεσίες και επιχειρήσεις θα πρέπει να εξασφαλίζει την δημοκρατία στους χώρους δουλειάς και να μην παραβιάζει τα κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να εξασφαλίζει την τήρηση όλων των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας περιορίζοντας στο ελάχιστο ή και μηδενίζοντας τις πιθανότητες ατυχημάτων γενικά και ειδικότερα για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Η δημοτική μας παράταξη θα υποστηρίξει τα εργασιακά δικαιώματα, όπου τα επιβάλλει ή και δεν τα επιβάλλει ο νόμος, κάθε δίκαιο αίτημα των εργαζομένων στον Δήμο και θα στηρίξει τις κινητοποιήσεις τους. Θα απαιτήσει προσλήψεις και εργασιακή μονιμότητα για τις πάγιες δημοτικές ανάγκες. Δηλώνουμε αντίθετοι στο δικαίωμα του δημάρχου, όπου το έχει, να ανανεώνει ή να μην ανανεώνει τις εργασιακές συμβάσεις -την αρμοδιότητα αυτή θα πρέπει να την έχει το ΔΣ- αλλά και σε κάθε νομότυπη δυνατότητά του «να βολεύει κόσμο» στον Δήμο.
Δικαιώματα στην εργασία και στην καθαριότητα
Επειδή η περισυλλογή και διαχείριση των σκουπιδιών αποτελεί την πιο βαριά και ανθυγιεινή δουλειά απ’ αυτές που εκτελεί ο Δήμος, χρειάζεται να μιλήσουμε ιδιαίτερα γι’ αυτήν. Είναι αλήθεια ότι από το 2014 και μετά έχουν γίνει βήματα τόσο στην καθαριότητα, όσο και στην διαχείριση των απορριμμάτων. Όμως θα πρέπει να εξετάσει κανείς και τους όρους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτελέστηκε αυτή η πρόοδος. Πως και γιατί το Χαλάνδρι έγινε -στον βαθμό που έγινε- πιο καθαρό; Οποιοσδήποτε αναφέρεται στην καθαριότητα, οφείλει να πάρει υπ’ όψη του τον κομβικό ρόλο που έπαιξε η απελευθέρωση των προσλήψεων συμβασιούχων, στις υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα, τον Μάρτιο του 2016 μέτρο με το οποίο σε συνδυασμό και με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ, οι δήμοι ενισχύθηκαν σημαντικά με προσωπικό καθαριότητας. Ωστόσο, πρέπει να δει κανείς και την άλλη πλευρά του λόφου και αυτή είναι οι όροι και συνθήκες της δουλειάς. Οι άνθρωποι που δουλεύουν για το «καθαρό Χαλάνδρι» βρίσκονται σε ένα καθεστώς ομηρίας, ανασφάλειας και στέρησης βασικών εργασιακών δικαιωμάτων. Ήδη έγινε αναφορά στην κατάσταση αυτή, τα ατυχήματα και την πρόσφατη καταγγελία του Συλλόγου Εργαζομένων. Αλλά και πιο πριν, τον Μάη του 2018, ο Σύλλογος με επιστολή του προς όλους τους δημοτικούς συμβούλους, είχε καταγγείλει την «Εντατικοποίηση της δουλειάς, άσκηση πίεσης, με εκφοβισμούς και απειλές κυρίως στους συμβασιούχους, για απόδοση πάνω από τις δυνάμεις τους», «Διαχωρισμό σκουπιδιών - ανακύκλωσης από συναδέλφους με τα χέρια χωρίς μέσα ατομικής προστασίας», καθώς και σημαντικές ελλείψεις σε βοηθητικούς χώρους (αποδυτήρια, τουαλέτες) και σε στέγαση των εργατών πρασίνου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυθαιρεσίας ήταν αυτό του συμβασιούχου στο Waste4Think (συλλογή οργανικών, κομποστοποίηση), ο οποίος αντιμετώπισε την απόλυση καθώς ο Δήμος θεώρησε ότι δεν μπορεί να βγάλει την δουλειά. Και μιλάμε για βαριά χειρωνακτική δουλειά, με σπαστό ωράριο σε απαράδεκτες συνθήκες από πλευράς εγκαταστάσεων και υγιεινής. Άλλο παράδειγμα, η μη ανανέωση των συμβάσεων ορισμένων εργαζόμενων με τις αναπόδεικτες κατηγορίες (και αντίστοιχη έλλειψη υπηρεσιακών αναφορών), για «αλητεία» και ακόμη και για «φασισμό».
Είμαστε σίγουροι ότι η αντίδραση μιας μερίδας δημοτών θα κινείται ανάμεσα στην απαξίωση αυτών των καταγγελιών και την επιβράβευση του δημάρχου που «επιτέλους έβαλε τους αργόσχολους να δουλέψουν». Σαν απάντηση θεωρούμε αναγκαίο να ανακαλέσουμε όλοι στην μνήμη μας, τους δεκάδες εργάτες καθαριότητας που έχουν πεθάνει εν ώρα εργασίας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και το γεγονός ότι συχνά δεν περνάει μήνας μέχρι να ακούσουμε για ένα ακόμα δυσάρεστο περιστατικό αυτού του είδους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να συμβεί το κακό και στον δικό μας Δήμο, ώστε να καταλάβουμε ότι το αντίτιμο της «καθαρής πόλης» πρέπει να είναι μόνιμο προσωπικό και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις. Κι αν σε μια μερίδα πολιτών τα παραπάνω ακούγονται «περιττές πολυτέλειες», είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολλοί που κατανοούν την σημασία της ασφάλειας και της αξιοπρέπειας στην εργασία και την βάζουν πάνω απ’ όλα, πάνω από το καθαρό πεζοδρόμιο και τον κάδο που δεν προλαβαίνει να γεμίσει.
Ενάντια στο άνευ όρων πρόταγμα της «καθαρής πόλης» το οποίο καθόλου δεν είναι πρωτόγνωρο στους δήμους (να θυμηθούμε και τον καθαρό Πειραιά του «αείμνηστου» Σκυλίτση), νοιαζόμαστε παράλληλα για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ανθρώπων που καθαρίζουν την πόλη και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των ελαστικών και επισφαλών σχέσεων εργασίας, για δουλειά που δεν θα είναι «δουλεία».
- Κοινωνική πολιτική. Στα χρόνια της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών ό,τι υπήρχε από το κοινωνικό κράτος σταδιακά αποδυναμώνεται και καταρρέει. Ειδικότερα στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, η έμφαση στην αποκέντρωση χωρίς την ανάλογη οικονομική υποστήριξη από το κράτος οδηγεί στην κυριαρχία της λογικής της ανταποδοτικότητας, με αποτέλεσμα την αυξημένη φορολόγηση των πολιτών. Βασική μας θέση είναι πως οι δήμοι ούτε μπορούν, ούτε και πρέπει να υποκαταστήσουν το κράτος και τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους πολίτες. Αυτό θα οδηγούσε στην προνομιακή μεταχείριση των πολιτών στους πιο εύπορους δήμους και σε βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Απαιτώντας από το κράτος να εφαρμόσει μια στοιχειώδη κοινωνική πολιτική, αυτό που χρειάζεται να κάνει ένας δήμος που δίνει προτεραιότητα στους αδύναμους και ασθενέστερους πολίτες, είναι να υφάνει σταδιακά ένα δίκτυο προστασίας των δημοτών του.
Πριν απ’ όλα θα πρέπει να γίνει καταγραφή των ανασφάλιστων, άνεργων, άστεγων, ζητιάνων, φτωχών (δηλαδή εκείνων που έχουν από ένα εισόδημα και κάτω), και γενικά όσων έχουν ανάγκη βοήθειας. Να διενεργηθεί καταγραφή και έρευνα για την αποτύπωση του αριθμού και των προβλημάτων ειδικών ομάδων του πληθυσμού (ανάπηροι, χρόνια άρρωστοι και ηλικιωμένοι συμπολίτες μας), σε συνεργασία με φορείς της πόλης. Μετά θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο δημοτικός προϋπολογισμός με έμφαση στην ενίσχυση δράσεων και κατανομή πόρων στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής υπέρ των αδύναμων οικονομικά ομάδων του πληθυσμού, με συλλογικά αποφασισμένα και δημοσιοποιημένα κριτήρια επιλογής και πλήρη διαφάνεια. Διαφωνούμε με τον προσανατολισμό της δημοτικής κοινωνικής πολιτικής στις παροχές και τα κριτήρια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Είναι προγράμματα περιορισμένης διάρκειας και αυστηρών περιορισμών και έχουν σαν αποτέλεσμα την δραστική μείωση των τελικών αποδεκτών. Ο Δήμος πρέπει να επιδιώξει να εξασφαλίσει την δωρεάν πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των κοινωνικά αποκλεισμένων συμπολιτών μας.
Όλα τα δημοτικά κτήρια και η δημοτική συγκοινωνία πρέπει να εξασφαλίσουν προσβασιμότητα στους συμπολίτες μας με αναπηρία και να οργανωθεί η μεταφορά μαθητών με αναπηρία από και προς τα σχολεία της πόλης μας.
Υπάρχει άμεση ανάγκη δημιουργίας δομών κοινωνικής φροντίδας όπως κέντρων ημέρας π.χ. για ασθενείς με άνοια, κέντρων αποκατάστασης για άτομα με αναπηρία, μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων καθώς και οργανωμένων δράσεων κοινωνικής στήριξης φροντιστών και ιδιαιτέρως "παιδιών που φροντίζουν".
Ο Δήμος θα πρέπει να οργανώσει συντονισμένες δραστηριότητες για την καταπολέμηση του κοινωνικού ρατσισμού και όλων των φαινομένων αντικοινω-νικής βίας, όπως είναι η σχολική, η οικογενειακή και η βία κατά των γυναικών.
Προτείνουμε να σχεδιαστεί ένα σταθερό πρόγραμμα εμβολιασμών σε παιδιά και ενηλίκους ειδικών ομάδων του πληθυσμού. Να λειτουργήσουν σχολές γονέων σε συνεργασία με ψυχολόγους, μόνιμους υπαλλήλους του Δήμου. Να δημιουργηθεί τράπεζα αίματος για την κάλυψη των αναγκών σε αίμα των δημοτών, των δημοτικών υπαλλήλων και όλων των σωματείων εργαζομένων σε επαγγέλματα αυξημένης επικινδυνότητας (ντελιβεράδες κ.ά). Όσον αφορά τους ηλικιωμένους, στόχος πρέπει να είναι η αυτοδιαχείριση των ΚΑΠΗ από τους ίδιους των ωφελούμενους, στόχος που συνδέεται άμεσα με την ενεργοποίηση των ηλικιωμένων και την προσφορά τους στην τοπική κοινωνία.
Είναι απόλυτα αναγκαίο να γίνουν προσλήψεις διαφόρων ειδικοτήτων (ιατρικές ειδικότητες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι) για την στελέχωση του δημοτικού ιατρείου, με σαφή κριτήρια και με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Να συσταθεί και στελεχωθεί με μόνιμους δικηγόρους η νομική υπηρεσία.
Η στήριξη της πληττόμενης κοινωνίας, προϋποθέτει και την επιστράτευση των δυνάμεων κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτή η αλληλεγγύη ωστόσο δεν πρέπει να γίνεται διαμεσολάβηση της φτώχειας ούτε να ευτελίζεται μέσα από συνεργασίες με ΜΚΟ. Ακόμη χειρότερα, να καταντάει κατευθυνόμενη ελεημοσύνη για την ικανοποίηση ψηφοθηρικών στόχων.
Υποστηρίζουμε την ανάγκη να μελετηθούν, σχηματιστούν και ενισχυθούν μορφές και δομές λαϊκής αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και συνεταιριστικής πρακτικής. Σπουδαία έκφρασή της λαϊκής αλληλεγγύης θα αποτελέσει η ματαίωση πλειστηριασμών και κατασχέσεων λαϊκής κατοικίας και μικρομάγαζων και η φροντίδα να μη μείνει κανένα φτωχό νοικοκυριό χωρίς νερό και ρεύμα.
- Σχολεία και παιδικοί σταθμοί. Οι μεταμνημονιακές αξιολογήσεις των δανειστών και τα συνεχή eurogroup με τα σκληρά προαπαιτούμενα (πλειστηριασμοί, ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, κ.ά.), επιβεβαιώνουν εμφατικά το γεγονός ότι μια κυβέρνηση εποπτευόμενη από την ΕΕ, ασκεί πολιτικές με αντιλαϊκό πρόσημο σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι επιπτώσεις τους είναι ορατές και τις βιώνει και η Χαλανδραίϊκη οικογένεια.
Στον Δήμο μας ήδη βιώνουμε την απώλεια μιας ολόκληρης σχολικής μονάδας (1ο ΕΠΑΛ) ενώ συνεχείς πιέσεις -που εντεινόμενες θα πιέζουν για συγχώνευση- ασκούνται σε άλλα σχολεία (3ο ΓΕΛ) ή τμήματα ΓΕΛ της πόλης.
Το κτιριακό πρόβλημα που αφορά όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, εξακολουθεί να ταλανίζει την εκπαίδευση στην πόλη. Αυτό αποτυπώνεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου σε πολλά Δημοτικά Σχολεία όλοι οι βοηθητικοί χώροι έχουν μετατραπεί σε αίθουσες διδασκαλίας. Επιπλέον, η δίχρονη υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο, εντείνει την ανάγκη για νέες αίθουσες για τη στέγαση των παιδιών αυτής της ηλικιακής ομάδας. Η επιλογή της δημοτικής αρχής να τοποθετούνται προκατασκευασμένες αίθουσες -έστω και αν είναι τσιμεντένιες βαρέως τύπου- είναι προβληματική γιατί περιορίζεται σημαντικά ο αύλειος χώρος των σχολείων.
Καθώς ο μαθητικός πληθυσμός βαίνει αυξανόμενος, γίνεται επιτακτική η ανέγερση κτιρίων για τη στέγαση του 17ου Νηπιαγωγείου (Πάτημα), του 6ου ΓΕΛ (Πάτημα), καθώς και του 2ου και 3ου ΕΠΑΛ, διαδικασίες που έχουν μείνει αδικαιολόγητα πίσω την τελευταία τριετία. Η ανέγερση σχολικών κτιρίων θα πρέπει να γίνεται με την ευθύνη των δημόσιων Κτιριακών Υποδομών και με κρατική χρηματοδότηση.
Ο στατικός έλεγχος των σχολικών κτιρίων, για την κατοχύρωση της ασφάλειας μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων είναι απόλυτα απαραίτητος. Με δεδομένο πως τα σχολικά κτίρια της πόλης μας είναι πολύ παλιά, τα πρόσφατα εξωτερικά βαψίματα παραπέμπουν απλά σε ενέργειες προεκλογικού χαρακτήρα. Θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί μητρώο αναγκών των σχολείων, έτσι ώστε τόσο για τα κτιριακά ζητήματα, όσο και για την προμήθεια του αναγκαίου εξοπλισμού και για τα λειτουργικά έξοδα να γίνεται έγκαιρος προγραμματισμός.
Ελάχιστες από τις σχολικές μονάδες της πόλης μας είναι προσβάσιμες σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς με αναπηρία. Η προσβασιμότητα όλων ανεξαιρέτως των σχολικών μονάδων πρέπει να εξασφαλιστεί.
Οι ανεξαρτητοποιημένοι σύμβουλοι που συμμετέχουν στο «Χαλάνδρι Ενάντια», μαζί με άλλες δυνάμεις στο ΔΣ και με την Ένωση Γονέων, έχουμε κατ’ επανάληψιν -μάταια όμως- ζητήσει να γίνει συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για τα ζητήματα της παιδείας στο Χαλάνδρι. Η διοίκηση δεν αποδέχθηκε ποτέ αυτό το αίτημα.
Υποστηρίζουμε την προσπάθεια καλής λειτουργίας των σχολείων στον βαθμό που σχετικές αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί στους δήμους, ενάντια στο κλείσιμό τους, τις συγχωνεύσεις και την απαξίωση των υλικοτεχνικών δομών. Εντούτοις η μεταφορά αρμοδιοτήτων που αφορούν τα σχολεία στους δήμους, έχει σκοπό την μετακύλιση του κόστους λειτουργίας τους σταδιακά από το κράτος στους δημότες και κατοίκους και το άνοιγμα στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Από το κράτος ζητούμε να εκπληρώνει τις μέχρι σήμερα θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του αλλά και να αναλάβει την πλήρη ευθύνη της λειτουργίας της δημόσιας εκπαίδευσης. Ζητούμε παιδικούς σταθμούς επαρκείς σε αριθμό για τις ανάγκες των δημοτών και κατοίκων και χωρίς τροφεία.
Θεωρούμε απαράδεκτο τον πρόσφατο νόμο που «πετάει το μπαλάκι» στους Δήμους για την εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, δίνοντας τους την «δυνατότητα» να στεγάζουν τα νήπια σε λυόμενα!!! Είναι ανγκαίος ο αγώνας για την χρηματοδότηση από το κράτος για την κατασκευή υποδομών που θα καταστήσουν την προσχολική εκπαίδευση δικαίωμα το οποίο οι οικογένειες και τα παιδιά θα απολαμβάνουν με αξιοπρέπεια. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να σηκώσει το «γάντι» απέναντι στις ευθύνες που της μεταβιβάζει το κεντρικό κράτος, πετώντας από πάνω του την «καυτή πατάτα» των σχολικών υποδομών. Η «λύση» των κοντέινερ αντικειμενικά εξωθεί τους γονείς και τα νήπια στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, ενώ για όσες οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν τα ακριβά δίδακτρα επιφυλάσσεται προσχολική αγωγή «δεύτερης ταχήτητας» σε απαράδεκτες συνθήκες για τα παιδιά τους.
Όμως οι κατευθυντήριες γραμμές που σήμερα χαράζει η πολιτική των μνημονίων για περιορισμό του κοινωνικού κράτους, για υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, για μεγαλύτερη ακόμη οικονομική επιβάρυνση των δημοτών σε οποιαδήποτε προσφερόμενη κοινωνική παροχή, δεν αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η τελευταία δεν έχει πολλές επιλογές. Ή συμμορφώνεται «με τις υποδείξεις» ή αγωνίζεται μαζί με εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, μαζί με όλους τους κατοίκους αυτής της πόλης για όσα δικαιωματικά μας ανήκουν. Έτσι, οι διεκδικήσεις για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, για να μην κλείσει καμία σχολική μονάδα στο Δήμο, για μια ενιαία, δωδεκάχρονη, δωρεάν, δημόσια παιδεία, σε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό σχολείο, θα είναι ένας αγώνας που θα δίνουν συστηματικά και συνεχώς οι υγιείς δυνάμεις αυτής της πόλης. Σε αυτόν τον αγώνα θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε.
-Γραφειοκρατισμός. Θα πρέπει να καταπολεμηθεί κάθε γραφειοκρατισμός και εκδήλωση γραφειοκρατικής συμπεριφοράς στις συναλλαγές των υπηρεσιών του Δήμου με τους πολίτες και να εξετάζεται με προσοχή κάθε καταγγελία παρόμοιων κρουσμάτων από το ΔΣ και τις Λαϊκές Συνελεύσεις.
-Οικονομική διαχείριση και έλεγχος. Η διαχείριση των οικονομικών του Δήμου θα πρέπει να είναι πραγματικά και όχι θεωρητικά ανοικτή στον έλεγχο των δημοτών μέσω του Δημοτικού Συμβουλίου, των υπηρεσιών του Δήμου αλλά και των Λαϊκών Συνελεύσεων όταν αυτές λειτουργήσουν.
-Χωροταξική και πολεοδομική πολιτική. Η πολιτική αυτή που περιλαμβάνει τις χρήσεις γης και τους όρους δόμησης πρέπει να έχει προσανατολισμό προς το κοινωνικό συμφέρον της πλειοψηφίας, συμφέρον που δεν είναι κυρίως οικονομικό, με αυστηρούς περιορισμούς στην δόμηση, στις χρήσεις και στις λειτουργίες και με ελέγχους για να τηρούνται αυτοί οι περιορισμοί. Πρέπει να υπάρξει πλήρης εναντίωση στο κυρίαρχο μοντέλο της οικιστικής και γενικότερα χωροταξικής «ανάπτυξης» που είναι η ανάπτυξη του παρασιτισμού, της στέρησης των ελεύθερων χώρων για τους δημότες και κατοίκους και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και καταστροφής. Εναντίωση στον σχεδιασμό του εμπορικού και «ψυχαγωγικού» κορεσμού του κέντρου αλλά και της επέκτασής του πέρα από αυτό. Εναντίωση στην επέλαση κτιρίων γραφείων και μεγαλοεταιρειών που παρατηρείται σ’ όλο το Χαλάνδρι και με ιδιαίτερη ένταση στο Συνοικισμό. Αιχμή αυτής της επέλασης αποτελεί το σχέδιο για το Καζίνο, ότι πιο χειρότερο, που δεν μπορεί να ματαιωθεί παρά μόνο με μαζική κινητοποίηση των κατοίκων που αυτή μόνο μπορεί να επιβάλει στις διοικήσεις των δήμων την εναντίωση όχι απλά στα λόγια αλλά και στην πράξη και μετεκλογικά σ’ αυτό το σχέδιο. Ενώ οι άκτιστοι χώροι και τα σπιτάκια με αυλή ολοένα και λιγοστεύουν, ελάχιστα έχει κάνει ο Δήμος για την δημιουργία ή απόκτηση με απαλλοτρίωση ελεύθερων χώρων και απόδοσή τους στους πολίτες. Τα μόνα έργα που έχουν γίνει είναι κυρίως περιφράξεις, «ασφαλής» διαμόρφωση παιδικών χαρών (δηλ. εξαφάνιση του χώματος κάτω από πλαστικά δάπεδα), καθώς και οι υπό διαμόρφωση πλατείες στο Πάτημα βασισμένες στο τσιμέντο.
-Τεχνικά έργα, υποδομές και δράσεις. Το κριτήριο γι’ αυτά πρέπει να είναι η κοινωνική ωφέλεια και όχι η παρασιτική «ανάπτυξη» ή η διάθεση των κονδυλίων των ΕΣΠΑ και γενικά των κοινοτικών προγραμμάτων. Η αιχμή του σχεδιασμού πρέπει να βρίσκεται στις βασικότερες ανάγκες: κτίρια που το Χαλάνδρι έχει ανάγκη όπως για κοινωνική πρόνοια, υποδομές υγείας, σχολικές υποδομές, χώρους και κτίρια για πολιτιστικές εκδηλώσεις και βιβλιοθήκες, συντήρηση-επισκευή δρόμων και πεζοδρομίων (μεγάλο μέρος από τα οποία βρίσκεται σήμερα σε κακή κατάσταση), υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης (ιδιαίτερα ομβρίων, ξέρουμε όλοι πως με μια δυνατή βροχή πολλοί δρόμοι στο Χαλάνδρι, ακόμη και η Λ. Πεντέλης, γίνονται σε πολλά σημεία αδιάβατοι), πυροσβεστικό εξοπλισμό, αντιπλημμυρική προστασία. Απαραίτητο είναι να γίνεται τακτική επιθεώρηση και καθαρισμός των ρεμάτων με φυσικό τρόπο και όχι σε βάρος της βλάστησης. Ιδιαίτερη κατηγορία έργων είναι η επισκευή, αποκατάσταση και συντήρηση διατηρητέων όπως είναι και η βίλλα Κεφαληνού για την οποία ο Δήμος δεν έχει ακόμη προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να μην καταρρεύσει.
-Καθαριότητα, διαχείριση απορριμμάτων και ανακύκλωση. Το ζήτημα της καθαριότητας εύλογα απασχολεί έντονα την πόλη. Μέχρι λίγα χρόνια πριν ο εξοπλισμός (απορριμματοφόρα, οχήματα, μηχανήματα, κάδοι) ήταν σε άθλια κατάσταση. Τα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια δεν είναι αρκετά, ειδικά στο κομμάτι του μηχανολογικού εξοπλισμού και των απορριμματοφόρων. Ακόμα ολόκληρες γειτονιές (π.χ. το Κάτω Χαλάνδρι), συνεχίζουν να έχουν προβλήματα και η κάλυψη από τα απορριμματοφόρα είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την έκταση και τον πληθυσμό τους. Τα μηχανήματα της υπηρεσίας καθαριότητας, είτε δεν επαρκούν για τις ανάγκες της πόλης (μικρότερης δυναμικότητας όπως π.χ. ο νέος σπάστης κλαδιών που αντικατέστησε τον παλαιότερο μεγαλύτερης δυναμικότητας), είτε παραμένουν αχρησιμοποίητα γιατί απλά δεν αντιστοιχούσαν στις ανάγκες του Δήμου και στον υπάρχοντα εξοπλισμό (π.χ. press container 20 τόνων και κόστους 200 χιλ. ευρώ, που μένει αχρησιμοποίητος κοντά δυο χρόνια). Ο επιμελής οδοκαθαρισμός της πόλης περιορίζεται στο κέντρο, ακολουθώντας μια λογική «όσα βλέπει η πεθερά». Από ολόκληρες γειτονιές απουσιάζει τελείως ή γίνεται «για το θεαθήναι».
Η διαχείριση των απορριμμάτων, έργο για το οποίο επαίρεται η σημερινή διοίκηση οφείλει να γίνει με δυο βασικά κριτήρια: α) τη μείωση των σύμμεικτων απορριμμάτων (πράσινος κάδος) και β) την αύξηση της ανακύκλωσης. Δυστυχώς τα αποτελέσματα του Δήμου ως προς τους δύο αυτούς στόχους είναι πενιχρά: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΔΣΝΑ (αρμόδιου φορέα διαχείρισης στερεών αποβλήτων Αττικής), η απόκλιση από τους στόχους του Τοπικού Σχέδιου Διαχείρισης Απορριμμάτων του Δήμου (2015), ήταν το 2018 κατά 40% πάνω από τον στόχο στα σύμμεικτα, δηλαδή ανεπαρκής μείωσή τους, και κατά 40% περίπου κάτω από τον στόχο στην ανακύκλωση. Το πιο απογοητευτικό είναι το γεγονός ότι, παρά την μικρή αύξηση της ανακύκλωσης (περίπου 12%), τα σύμμεικτα όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται ανεπαίσθητα (περίπου 2%).
Για να επιτευχθούν οι στόχοι που τέθηκαν ομόφωνα το 2015 στο Τοπικό Σχέδιο, δεν αρκούν τα όσα γίνονται μέχρι σήμερα. Χρειάζεται να συνδυαστούν τρεις παράγοντες: Η ενεργητική συμμετοχή των πολιτών, η αναβάθμιση του κινητού εξοπλισμού και οι εγκαταστάσεις. Όσον αφορά τον πρώτο παράγοντα, χρειάζεται να ενταθούν οι προσπάθειες ενημέρωσης των πολιτών και να διαμορφωθούν μορφές συμμετοχής στους στόχους αύξησης της ανακύκλωσης. Για να γίνει αυτό πρέπει να πολλαπλασιαστούν οι κάδοι (κινούμενοι προς το μοντέλο της Ευρώπης «κάδοι ανά πολυκατοικία», εντός των χώρων τους και υπ’ ευθύνη των κατοίκων), και να υλοποιηθούν προγράμματα «εθελοντικής ευθύνης» με κατοίκους που θα αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη της σωστής χρήσης των κάδων ανακύκλωσης στην περιοχή τους. Όσον αφορά τον δεύτερο, έχει σημασία η επέκταση της ανανέωσης του εξοπλισμού τόσο με απορριμματοφόρα/μηχανήματα όσο και με κάδους. Τα αναγκαία ποσά πρέπει να προέλθουν από γενναία αύξηση των τελών για τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν έδρα τον Δήμο μας, καθώς και από άλλες χρήσεις που επιβαρύνουν δυσανάλογα την πόλη με απορρίμματα (π.χ. επιχειρήσεις εστίασης). Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα η ανώτερη κλίμακα τελών (που αφορά συνήθως χρήσεις όπως αυτές που αναφέραμε), να είναι 10πλάσια της κλίμακας που πληρώνουν οι κατοικίες. Μια δυνατότητα που η παρούσα διοίκηση δεν έχει χρησιμοποιήσει. Τέλος όσον αφορά τον τρίτο παράγοντα χρειάζεται η δημιουργία εγκαταστάσεων που είναι:
1. Μετεγκατάσταση του αμαξοστασίου καθαριότητας. Ο χώρος που σήμερα στεγάζει την υπηρεσία (ΧΕΥ8 δίπλα από το Αθλητικό Κέντρο «Ν. Πέρκιζας»), είναι σε άθλια κατάσταση. Είναι αναγκαίο να μεταφερθεί σε έναν νέο χώρο, αξιοπρεπή και με τις κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζομένους.
2. Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Πρέπει να μπει τέλος στο σημερινό μοντέλο διαχείρισης της ανακύκλωσης, όπου ο Δήμος συλλέγει τους κάδους και στη συνέχεια παραδίδει τα ανακυκλώσιμα σε ιδιώτες, οι οποίοι τα μεταπωλούν, ενώ η πόλη έχει απειροελάχιστο οικονομικό όφελος. Η δημιουργία ΚΔΑΥ έρχεται να καλύψει αυτό το τεράστιο κενό και συνεισφέρει σημαντικά έσοδα για τις ανάγκες του Δήμου.
3. Κέντρο Διαλογής Σύμμεικτων για ανάκτηση ανακυκλώσιμων: Είναι αναγκαίο να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες για αύξηση της ανακύκλωσης. Η Διαλογή στην Πηγή, καθώς η επιτυχία της δεν μπορεί να είναι άμεση, οφείλει να συνοδευτεί με μονάδα η οποία θα επεξεργάζεται το περιεχόμενο του πράσινου κάδου (σύμμεικτα) και θα ανακτά τα ανακυκλώσιμα από αυτά, τα οποία καταλήγουν εκεί λόγω λανθασμένης χρήσης του πράσινου κάδου. Στόχος είναι να φεύγουν από τον Δήμο μας όσο το δυνατόν λιγότερα σύμμεικτα απορρίμματα, αποφορτίζοντας έτσι την Φυλή (μέχρι να απενεργοποιηθεί αυτή η βόμβα), ενώ παράλληλα να αυξάνονται τα ανακυκλώσιμα που παράγονται στον Δήμο μας.
Το σχέδιο για δημιουργία ΣΜΑ δεν έρχεται να συμβάλλει σε κανέναν από τους δύο στόχους που αναφέρθηκαν. Δεν είναι δυνατόν η εξοικονόμηση πόρων να προτάσσεται του στόχου αύξησης της ανακύκλωσης. Ο ΣΜΑ θα συμπιέζει τα απορρίμματα, χωρίς καμιά προηγούμενη διαλογή και ανάκτηση ανακυκλώσιμων από τον πράσινο κάδο, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αξιοποίησή τους, οδηγώντας με μαθηματικά ακρίβεια στην ταφή τους και την διόγκωση του αίσχους της Φυλής. Πόσω μάλλον όταν τα σχέδια για δημιουργία ΣΜΑ, τον τοποθετούν δίπλα σε σπίτια..
-Πολιτική προστασία. Η πολιτική προστασία πρέπει να είναι προσανατολισμένη στις άμεσες ανάγκες του πληθυσμού κάθε δήμου και βασισμένη στην κινητοποίησή του. Με ένα γενικό πλαίσιο λειτουργίας που ενθαρρύνει την πρωτοβουλία και δράση από τα κάτω, θεωρούμε ότι και τα σχέδια πολιτικής προστασίας για να είναι εφαρμόσιμα και όχι χάρτινα πρέπει να βασίζονται στην αυτό-οργάνωση, επαγρύπνηση και κινητοποίηση του λαού σε τοπικό επίπεδο για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Ο κάθε δήμος πρέπει να μπορεί να συντονίζει τις προσπάθειες των πολιτών. Αν σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης δείξει ότι δεν μπορεί να το κάνει, πρέπει να υπάρχει προετοιμασία έτσι ώστε την κατάσταση να την πάρουν εξ’ ολοκλήρου στα χέρια τους οι Λαϊκές Συνελεύσεις και Επιτροπές. Τα σχέδια έκτακτης ανάγκης δεν είναι για τα συρτάρια των δήμων και της Περιφέρειας, πρέπει οι κάτοικοι να τα γνωρίζουν. Πρέπει να γίνονται δοκιμές σε επίπεδο γειτονιάς, και δημοτικών ενοτήτων και γενικές δοκιμές σε επίπεδο Δήμου και Περιφέρειας. Οι δημότες θα πρέπει να ενημερώνονται και να εκπαιδεύονται στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Καταγγέλουμε το έγκλημα της αποψίλωσης των δημόσιων υπηρεσιών από προσωπικό και αποστέρησης αναγκαίου τεχνικού εξοπλισμού για να εξυπηρετηθούν οι δανειστές.
-Πολιτισμός. Υποστηρίζουμε την ενθάρρυνση της πολιτιστικής δράσης στον Δήμο και των συνελεύσεων γειτονιάς να παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Είμαστε ωστόσο ενάντια στην μαζική παροχή πολιτιστικών προϊόντων, στο βαθμό που σχεδιάζεται ερήμην των πολιτών και των δικών τους ενδιαφερόντων και αναγκών. Οι πολιτιστικές δραστηριότητες πρέπει να σχεδιαστούν σε επίπεδο γειτονιάς, για να βαθύνει η επίδρασή τους και να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Δήμος έχει -γιατί οι δημότες και κάτοικοι έχουν- ανάγκη από κτίρια, χώρους και άλλη υποδομή, διασπαρμένη κατάλληλα μέσα στα όριά του, για εκδηλώσεις πολιτιστικές, επιστημονικές αλλά και πολιτικές, καθώς και βιβλιοθήκες. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν οι εργασίες στο κτήμα Δουζένη και στο κτίριο Νόμπελ. Είναι σημαντικό να οργανωθεί και λειτουργήσει δημοτική κινηματογραφική λέσχη. Τα λίγα κτίρια που ήδη υπάρχουν θα πρέπει να παραχωρούνται σε όσους τα ζητούν για διαφόρων ειδών πολιτιστικές εκδηλώσεις έστω και μη αρεστές πολιτικά στη διοίκηση του Δήμου.
-Νόμοι για την τοπική αυτοδιοίκηση (ΤΑ). Τον «Καποδίστρια» ακολούθησε ο «Καλλικράτης» και αυτόν τώρα ο «Κλεισθένης». Κοινά χαρακτηριστικά τους ήταν και είναι ο αντίθετος με την έννοια της τοπικής αυτοδιοίκησης συγκεντρωτισμός και ο περιορισμός μέχρι και κατάργηση της κοινωνικής πολιτικής των δήμων. Ο «Κλεισθένης» διέπεται από το πνεύμα και το γράμμα όλων των μνημονιακών νόμων υλοποιημένων στο πεδίο της ΤΑ, συναρτάται και υποτάσσεται απόλυτα στον σχεδιασμό ικανοποίησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Προάγει τον απευθείας έλεγχο από την ΕΕ προετοιμάζοντας τους όρους για την λεγόμενη «Ευρώπη των Περιφερειών» με περιορισμό του ρόλου των εθνικών κρατών. Θέλει να κάνει τους δήμους «επιχειρηματίες» με επιχειρήσεις που θα λειτουργούν με σκοπό το κέρδος ενώ επεκτείνει την λεγόμενη ανταποδοτικότητα στην παροχή δημοτικών υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει μεταφορά όλο και μεγαλύτερου μέρους του κόστους τους στους δημότες μέσω τελών και αύξησης των φόρων ενώ ταυτόχρονα επιβάλλει ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο από το κεντρικό κράτος μέσω του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας. Από την μια ενισχύει τον ρόλο των δημάρχων απέναντι στα δημοτικά συμβούλια, ενώ συγχρόνως εντείνει τον έλεγχο των αποφάσεων τόσο των δημοτικών συμβουλίων, μέσω οργάνων εποπτείας ΟΤΑ και ελέγχου σκοπιμότητας αποφάσεων, όσο και των δημάρχων. Από την μια επεκτείνει την ανάθεση στους δήμους κρίσιμων αρμοδιοτήτων που θα έπρεπε να ανήκουν στο κεντρικό κράτος και από την άλλη επιβάλλει ασφυκτικό έλεγχο στην λειτουργία τους και ένα οικονομικό πλαίσιο τέτοιο που τους στερεί πρακτικά την δυνατότητα να την ασκήσουν σωστά.
Σε αντίθεση με αυτές τις αντιδραστικές ανατροπές στην αυτοδιοίκηση υποστηρίζουμε ένα καλό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, παιδείας και πρόνοιας με την άμεση ευθύνη του κράτους, με τους δήμους αρωγούς στην κοινωνική πολιτική. Θέλουμε δήμους ικανούς να εκπληρώσουν το καθήκον τους στην πολιτική προστασία με τεχνικά μέσα και έμψυχο υλικό, έγκαιρα και κινητοποιώντας τους κατοίκους. Στηρίζουμε την άσκηση του δικαιώματος των δημοτών να αποφασίζουν για τα θέματα που τους αφορούν, με πλήρη δημοκρατική λειτουργία στην λήψη των αποφάσεων και ανάδειξη των εκπροσώπων τους. Είμασταν και είμαστε αντίθετοι στον Καποδίστρια, στον Καλλικράτη και στον Κλεισθένη, από τη σκοπιά ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και της ζωής μας, αλλά και άμεσα, και θα αγωνιστούμε για να καταργηθούν.
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να μην συνοδεύονται από μια γενικότερη πολιτική και κοινωνική στάση ενάντια στην πολιτική των μνημονίων και τις κυβερνήσεις τους, ενάντια στην εξάρτηση, το χρέος και την επιτροπεία των δανειστών, ενάντια στις πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου σε κλίμακα εθνική και στην τοπική αυτοδιοίκηση, ενάντια στην εξαθλίωση του λαού όπου αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει.
Συμμετέχουμε στις εκλογές σήμερα, με τον τρόπο που θέλουμε να ζούμε αύριο
Συμπολίτες, γείτονες και γειτόνισσες,
Απευθυνόμαστε κύρια σε όσες και όσους από σας έχουν δει τη ζωή τους να υποβαθμίζεται ραγδαία, όπως και η δική μας. Όσοι έχουν επωφεληθεί απ’ αυτήν την συντριπτική επιδείνωση, βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Στην αντίπερα όχθη στέκει και η κάθε κυβερνητική πολιτική, που υλοποιεί την εξαθλίωση στη ζωή μας με υπάκουους ακόλουθους στα περισσότερα θέματα τις δημοτικές μας αρχές.
Δεν μας αξίζει να αρκεστούμε στο δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική», γιατί βολεύει πολύ λίγους και θα βολεύει όλο και λιγότερους. Οι μόνοι αρμόδιοι να αλλάξουμε τα πράγματα στην πόλη είμαστε εμείς οι ίδιοι, αφού δεν υπάρχουν «ειδήμονες» για τα δικά μας κοινά προβλήματα.
Δεν μας αξίζει να αφήσουμε τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να χαθούν μέσα στις ατομικές φιλοδοξίες τοπικών παραγόντων, στις εκλογικές καταγραφές κομματικών σχημάτων, στις προσχηματικές αντιπαραθέσεις των κυρίαρχων παρατάξεων που υπηρετούν παρόμοιες πολιτικές και συμφέροντα, στους δημάρχους-σωτήρες νέας εσοδείας, που προφασίζονται πως κόπτονται για την πόλη κυνηγώντας ψυχρά μια δεύτερη θητεία.
Ονειρευόμαστε ένα Χαλάνδρι στο μέτρο των ανθρώπων, που αντιστέκεται συλλογικά, με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη. Δεσμευόμαστε πως θα αγωνιστούμε για αυτό.
Σε αυτήν την βάση ζητούμε την στήριξή σας, για να συμμετέχουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να μεταφέρουμε και να παλέψουμε για τις ανάγκες, τα αιτήματα και τις
προτάσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.
